همه حرفام

سلام به دونه اناراى خوشمزه وابدار مامانى

نيامده ايد و جان ميدهم برايتان... وقتى تو اغوشم بگيرمتان بى گمان. ...

جونم بگه براتون از جمعه بسترى شدم تو اورژانس جاناى دلم

انقباضات زايمان زودرس دردناک اما شيرين سراغم آمد

ميان دردهايم وول خوردن شما در بطنم شيرينيش را دو چندان

ميکرد حيف که هنوز زود بود امدنتان. شش ساعت انقباض امانم

را بريده بود کلى سرم سولفات به بدنم تزريق کردن تا دردهايم را

مهار کنن...سرم وارد بدنم ميشد انگار تمام رگ و پى مغزم داشت

منفجر ميشد تمام وجودم گر گرفت و خيس عرق شد پيشانيم.

پرستارها و دکتر حسابى بهم ميرسيدن اونجا بهم ميگفتن مامانه دوقلوها..

خلاصه يکه صبح به بخش منتقل شدم و تا خود صبح پلک رو هم

نزاشتم شبى سرد و غمگين پر از دورى محمدم ...

وقتى لباس صورتى بيمارستان و ميپوشيدم منو مادرم بغض

سنگينى داشتيم و هر دو در تلاش قايم کردن صورتمان بوديم..

اون شب با چشم هاى کاملا باز گذشت.. صبح مامان اومد پيشم

حس خوبى داشتم مخصوصا که در اتاق سونو بودم و درد اومده

بود سراغم و دل تمام مريض هاى اونجا برايم سوخته بود و هر

کسى دلش ميخواست کارى برايم انجام دهد يکى روسريم را

درست ميکرد يکى اشک هايم را پاک ميکرد.. .خلاصه اخر نوبتم شد...

دلم ميخواست زودتر از بيمارستان بيام بيرون هم اتاقى هاى خوبى

داشتم پرستارهاى بخش هم برايم اسم گذاشته بودن..بهم ميگفتن

بيمار زيباى بخش.. البته که لطف داشتن. و ميخواستن باهام

راحت باشن.. براى روز سوم ديگر طاقتم تمام شده بود ظهر بود که

با رضايت خودم مرخص شدم

وقتى محمدم رو ديدم چشاى مظلومش تمام قدم را برانداز ميکرد

دوست داشتم همون جا ببوسمش و بگم انگار سه سال است

نديدمت عشقم.

الحمدالله بهتر بودم هنوز دردها رو دارم ولى قابل تحملترن.

دکتر خودم گفت شش روز ديگه نوار انقباض بدهم. اگر زياد بود فردا عمل

هورى دلم ريخت يعنى فقط هفت روز ديگر تا به ديدار فاصله است!!

خدايا کمکم کن گلاى زندگيمونو به خودت سپردم